اولین سالگرد اقاجون

     پایان مرداد روزهای تلخی رو به یادمون میاره ...

عزیزی که برای خانواده مثل یه چراغ راه روشن بود و همه ی خانواده با او روزهای خوشی رو گذروندن .....

اقا جون خیلی جای خالیت سنگینه

از پیش مارفتی و مارو تنها گذاشتی

هر روز که میگذره بیشتر نبودنت رو احساس میکنیم

وجود نازنینت . سایه ای بود که تو خستگیها تسکینمون میداد

قلب مهربونت ....    حرفای شیرینت ...      هرچی بگم کم گفتم  

اقاجون دعامون کن