سلام بر حسین
سلام بر حسین قيامت بي حسين غوغا ندارد
شفاعت بي حسين معنا ندارد
حسيني باش كه در محشر نگويند
چرا پرونده ات امضاء ندارد
شب ،شب میلاد و جشن و شادی است باز اما اشک چشمم جاری است
آمدی تو عالمی مسرور شد یک جهان از پرتو ات پر نور شد
رفتی اما عمر گل کوتاه بود بر سر نیزه رخی چون ماه بود
کو دگر ابن علی مرتضی پیکری صد پاره در کرب و بلا
حضرت عباس علیه السلام
روی دستـان مـادرت خـوابی مثل خورشیدی و تو می تابی
بـاب فضلی و بـاب حاجاتـی بَه چه نـامی و بَه چه القابی
مـاه زهـرا و مـاه ام بنـیـن منبـع جلـوه هـای مهتابی
کربلا هم سرای عشـق شمـاست ساقـی تشنـه کـام اربـابی
تشنـه کـام لب تو بـود فـرات کی تـو عبـاس تشنـه آبی؟
پسر شیـر حرب بـدر و حنیـن ای علمـدار باوفـای حسین
ماه شب هـای تـار مـا عبـاس شیـر میـدان جنگ ها عباس
هم شجـاعـی تو مثـل بابایت هم تو عابـد تو پارسـا عباس
من شنیـدم کریـم هـم هستی رحمتی کن به این گدا عباس
امشب عیدست و عیدی ام بدهید یک سفـر تا به کربـلا عباس
ذکـر هـر عاشقی به لب امشب یا ابوفاضـل است و یا عباس
ماه حیـدر شبیـه خورشیـدی باب حاجـات و باب امیـدی
مـن گـدایم گـدایـم و سائـل آمدم دست رد نـزن بر دل
گر که عشقت ز دل جـدا گردد باید آن دل درش بگیرم گِل
قـدّ دریـاست حاجتـم عبـاس می رسانی مرا تو بر ساحل ؟
آرزویم شـده که مـن بـدهم پای دست تـو جـان ناقابل
دست من را بگیـر ای بی دست یا اباالفضـل و یا ابو فاضـل
آسمـان تکیـه زد بـه دست تو ای به قربـان چشم مست تو
حضرت سجاد علیه السلام
اهـل زهـدی و اهـل عرفانی سیـد السـاجدیـن سبحانی
تو امـامـی ز بعد بـابـایـت روح کـل نمـاز و قـرآنی
مـادرت را تـو آبـرو دادی پسـر دخـت شـاه ایـرانی
تو عـزیـز حسیـنِ زهرایـی بیـن گهـواره مـاه تابـانی
مادرت گونه هات و می بوسـد مثـل بابا تـو نیـز خنـدانی
غنچه ات تـا به روی من وا شد مهر تو در دلـم شکوفـا شد
دل به لطف تو با صفـا باشـد بی ولای تـو بی بهـا باشـد
بَه که هم نـام مرتضـی هستی یا علی جـان من فدا باشـد
گر شـدی جز اهل بکایـیـن سببـش یـاد کربـلا باشـد
کاش امشب بقیـع گنبد داشت کفتـران تـو را هـوا باشـد
قلب زوار تـو شده خون ،کاش زائرت را حـرم سـرا باشـد
یک بقیع و چهـار قبـر غریب یک امام زمان و صبـر عجیب
حضرت حسین علیه السلام
ای حسینـی که شـاه دنیـایـی در تـو جمع است هرچه زیبایی
دست خالـی ز درگهـت نـروم بـس کریمی و بـس که آقایی
نزد احسـان و بخششت ، سـر را خم کنـد صد چـو حاتم طایی
میـوه قلـب مصـطفـی هستی نـور چشـم علی و زهـرایی
همسرت هم که اهـل ایران است پـس تو دامـاد کشـور مایی
در شب جشـن تـو همـه شادیم قلب خـود را به دست تو دادیم
یبـن الحیـدر منـم غلام شمـا مرغ روحـم اسیـر دام شمـا
هرچه من دارم از وجود شماست این هم از خیر باب و مام شمـا
تا ابـد یا حسیـن می گـویـم خورده لب ها گره به نام شمـا
پـر گرفتـم دوباره تا حرمـت می روم تا بـه روی بام شمـا
الـســلام علیـک یـا جـدا آرزویم فـقـط سـلام شمـا
یـک سـلام مـرا جـواب بده از میِ ناب خود شـراب بـده
محــور گـردش فلک هستی شاپرک یا کـه قاصدک هستی
فاطمـه زیـر لب بگـویـد باز گل پسر بَه چه با نمک شده ای
قبلـه گاهـی تو عاشقانـت را بوسـه گاه لب ملک شده ای
اشک بـر تو حسین معیـار است ارزش شیعه را محک شده ای
می دهم سر برایـت ای آقـا بر لبـان ترک ترک شده ای
بین گهـواره نـاز می خنـدی موجـب شـادی خداونـدی
