بدون عنوان

اغلب پدران و مادران مي خواهند دانش آموزان موفقي داشته باشند و براي دست يافتن به اين هدف، از هيچ کوششي دريغ نمي کنند. با وجود اين، ممکن است آنان از نقش فعالانه خود در رسيدن به اين هدف، کمتر آگاه باشند و پرورش دانش آموز موفق را وظيفه انحصاري نظام آموزشي و آموزگاران بدانند. اما پژوهش ها نشان مي دهند دانش آموزاني در مدرسه موفق اند که والدينشان آنان را براي مدرسه و يادگيري آماده مي سازند و خود اهل خواندن، نوشتن، بحث و گفت وگو، تجربه کردن و آموختن هستند. براي پرورش دانش آموز موفق، علاوه بر مدرسه، فضاي خانواده نيز بايد مساعد باشد و ارتباط موثري بين مدرسه و خانواده برقرار شود. در اين يادداشت، 20 راهکار ساده و کارآمد معرفي مي شود که به شما کمک مي کنند در پرورش دانش آموزان موفق به فرزندان خود و مدرسه ياري رسانيد. 

1) درباره خاطره هاي خوش خود در مدرسه صحبت کنيد: درباره تجربه هاي مثبت خود در مدرسه و خاطره هاي خوش آن دوران صحبت کنيد. حتي اگر خاطره هاي شما از دوران مدرسه همواره خوشايند نبوده اند، با تاکيد کردن بر فرصت هاي مثبتي که مدرسه براي فرزندتان فراهم مي سازد، به او کمک کنيد. به جاي اين که بگوييد: «تو امروز بايد به مدرسه بروي.» مي توانيد بگوييد: «شما از امروز رفتن به مدرسه را آغاز مي کنيد.» 

2 ) از آموزگاران، آموختن و تکليف منزل به نيکي ياد کنيد: نگرش مثبت شما به آموزگاران و مدرسه و برخورد مثبت با تکاليف منزل باعث نگرش مثبت فرزند شما به مدرسه و فعاليت هاي مرتبط با آن مي شود. 

3 ) آموختن را ادامه دهيد و دانش آموز بمانيد: کودکان در بسياري از موارد، والدين خود را الگوي خود قرار مي دهند. اگر شما با مطالعه يا شرکت در دوره هاي آموزشي به وسعت بخشيدن به دانسته هاي خود ادامه دهيد، فرزندتان مي بيند که شما به آموختن براي شما ارزشمند است. 

4 ) به چيزهايي که فرزندتان مي آموزد علاقه نشان دهيد: با پرسيدن و فراهم کردن زمينه براي مشارکت کودک در يک گفت وگوي صميمانه مي توانيد اهميت يادگيري را به او نشان دهيد. البته باز هم نگرش مثبت داشته باشيد. به جاي آن که بپرسيد «امروز در مدرسه چه کار کردي؟» بهتر است بپرسيد «امروز چه کارهايي کردي که خيلي دوست داشتي؟»، «چه چيزهايي باعث شد احساس خوبي پيدا کني؟»، «دوست داري درباره چه چيزي بيشتر بداني؟» يا «چه چيزهايي خواندي؟.» 

5 ) اجازه دهيد فرزندتان به شما بياموزد: درس دادن، دوباره آموختن است. براي اين که يادگيري فرزندتان را تقويت کنيد، به او اجازه دهيد مفاهيم جديد را به شما بياموزد. لازم نيست به او ثابت کنيد همه چيز را مي دانيد يا بهتر از او مي دانيد، بلکه بهتر است بگوييد «چه جالب! ممکن است بيشتر توضيح دهي؟» 

6 ) راه هاي بهره گيري از دروس در زندگي را به فرزندتان بياموزيد: به فرزندتان کمک کنيد تا راه هاي بهره گيري از آموخته هايش را در زندگي روزمره پيدا کند. به نظر مي رسد هر چه اطلاعات کاربردي تر باشند، فرزند شما را به کسب اطلاعات جديد بيشتر تحريک مي کنند. 

7 ) در تله نمره گرفتار نشويد: هر چند نمره ها براي ارزيابي ميزان يادگيري فرزندتان سودمندند، اما هدف اصلي، يادگيري است نه نمره. شرايطي را فراهم نکنيد که به رقابت شديد براي کسب نمره منجر شود. به کودکتان بياموزيد که راحت و آسوده باشد و بدون فشار رقابت، از يادگيري لذت ببرد. 

8 ) نمره هاي  فرزندتان را با ديگران مقايسه نکنيد: چنين مقايسه هايي در اغلب موارد نتيجه معکوس دارند. بهتر است نمره ها فرزندتان را با نمره هايي که پيش تر کسب کرده، مقايسه کنيد. «فکر مي کني چه قدر پيشرفت کرده اي؟»، «دوست داري بيشتر پيشرفت کني؟.» «چگونه مي تواني اين کار را انجام دهي؟» و «من چگونه مي توانم به شما کمک کنم؟» 

9 ) توقعات خود را از فرزندتان واقعي سازيد: کودکتان را تشويق کنيد تا بهترين کاري را در مدرسه انجام دهد که مي تواند. به خاطر داشته باشيد که به طور طبيعي کودکان در برخي زمينه ها بهتر عمل مي کنند. به علاوه، به خاطر داشته باشيد که کودک شما به خاطر آن چه که هست و نه به خاطر آن چه که انجام مي دهد، يک مورد خاص است. 

10 ) زمان و مکان مناسب و آرام بخشي را براي انجام تکاليف منزل در نظر بگيريد: بيشتر کودکان در زمان هاي معين و منظم بهتر مطالعه مي کنند. در اين مورد با فرزندتان به توافق برسيد. مکان ويژه اي براي تکاليف منزل داشته باشيد. اين مکان مي تواند يک ميز مناسب در گوشه اي از اتاق خودتان يا ميز آشپزخانه باشد. در اين مورد، برنامه روزانه مشخصي داشته باشيد و محيط مساعدي را براي انجام تکاليف فراهم سازيد. بدون شک اين کار مهم جلوي تلويزيون به انجام نمي رسد. البته، بچه ها را از برنامه هاي مورد علاقه شان محروم نکنيد. 

11 ) هنگام انجام تکاليف منزل، فرزندتان را همراهي کنيد: تکاليف و برگه هايي را که فرزندتان به خانه مي آورد، مرور کنيد و توجه خود را به آن چه که او در حال انجام دادن آن است، نشان دهيد. اين کار به شما فرصت مي دهد تا براي انجام کار او را تشويق کنيد و با مشکلاتي که ممکن است در اين راه با آن ها روبه رو شود، آشنا شويد. به علاوه، به او نشان مي دهيد که کارهاي مدرسه براي شما ارزشمند است. 

12 ) در انجام تکاليف منزل، نقش مشاور را ايفا کنيد و معلم خصوصي نباشيد: تکاليف منزل، کار فرزند شماست، نه وظيفه شما. پيشنهاد مي کنيم آن قدر کنار کودکتان ننشينيد که از درستي پاسخ همه تکاليف مطمئن شويد. اشتباهات تکاليف، راهي است که به معلم فرزند شما مي آموزد که چه مفاهيمي را بايد بيشتر توضيح دهد. در عوض، نقش مشاور را داشته باشيد و هر وقت فرزندتان تقاضاي کمک کرد، به او کمک کنيد. 

13 ) فرزندتان را به مطالعه در منزل ترغيب کنيد: خواندن، سنگ بناي يادگيري بيشتر است. هرچه فرزند شما اين مهارت اساسي را بيشتر تمرين کند، فعاليت هاي مرتبط با يادگيري را بهتر انجام مي دهد. براي اين که او را به خواندن ترغيب کنيد و خواندن را فعاليتي لذت بخش بسازيد، اجازه دهيد آن چه را که دوست دارد، مطالعه کند. کتاب هاي ساده، مجله ها و کتاب هاي طنزآميز را در اختيارش قرار دهيد. البته، بهتر است به جاي آن که برايش کتاب بخريد، او را به کتاب فروشي يا کتابخانه ببريد تا خودش کتاب هاي مورد علاقه اش را انتخاب کند. در اين راه فقط او را راهنمايي کنيد و حق انتخاب را به خودش واگذاريد. از کتابداران کتابخانه ها نيز مي توانيد کمک بگيريد. 

14 ) برنامه تربيتي منسجم و پربار و نتيجه بخشي را ترتيب دهيد: مسئوليت پذيري، همکاري و اعتمادبه نفس به موفقيت کودک شما در کلاس درس کمک زيادي مي کنند و شما بايد در آموزش آن ها به فرزندتان جدي باشيد. شايد لازم باشد در اين زمينه مطالعه گسترده تري داشته باشيد. به کتاب هايي که در اين زمينه ها نوشته شده اند مراجعه کنيد. 

15 ) از برنامه انضباطي مدرسه پشتيباني کنيد: يک مدرسه همانند يک خانواده، به برنامه انضباطي منسجمي نياز دارد تا فرزندان ما احساس راحتي کنند و بتوانند بياموزند. اگر فرزندتان در مدرسه دانش آموز منضبطي شده است، با ادامه کار مدرسه در منزل، به او کمک کنيد درباره اين تجربه و اهميت آن بيش تر بياموزد. اگر با برنامه انضباطي مدرسه مشکل داريد، با مدير مدرسه تماس بگيريد و پيشنهادهاي سازنده خود را مطرح کنيد. 

16 ) گزارش هاي نگران کننده را بررسي کنيد: معلمان، مانند والدين و دانش آموزان ممکن است اشتباه کنند. هيچ فردي کامل نيست. با وجود اين، اگر فرزندتان درباره کاري با شما صحبت کرد که معلمش انجام داده و براي او ناخوشايند بوده است، محترمانه به سخنانش گوش دهيد اما به خاطر داشته باشيد ماجرا به آن تلخي که مي شنويد، نبوده است. وقتي احساسات بچه ها جريحه دار مي شود، گاهي مبالغه مي کنند. اگر چنين وضعي شما را نگران کرد، با معلم فرزندتان تماس بگيريد و به جاي اظهار ناراحتي يا خصومت، نگراني خود را ابراز کنيد. با اين گونه چالش ها با ذهن باز برخورد کنيد. 

17 ) علاوه بر طرح مساله، راه حل نيز پيشنهاد کنيد: اگر شما نگران موضوعي هستيد يا با مشکلي روبه رو مي شويد که تصور مي کنيد به تصحيح نياز دارد و آن را با معلم فرزندتان هم در ميان گذاشته ايد، برخورد مثبتي داشته باشيد و براي حل آن نظر دهيد. اين شيوه باعث مي شود شما با معلم نوعي ارتباط مشارکتي و مبتني بر حل مساله داشته باشيد. 

18 ) در مورد اطلاعات نادرست و شايعه ها حساب شده عمل کنيد: فرزند شما در مدرسه، اطلاعات سودمندي ياد مي گيرد. اما ممکن است همراه اطلاعات نادرست و گاهي شايعه ها به خانه باز گردد. اگر با چنين مواردي روبه رو شديد، پيش از هر چيز با معلم فرزندتان يا مدير مدرسه تماس بگيريد. البته، بهتر است به جاي تماس تلفني، با آنان نشست و گفت وگويي داشته باشيد. 

19 ) وقتي به مدرسه دعوت مي شويد، با کمال ميل بپذيريد: نشست هايي که در مدرسه برگزار مي شوند، نه تنها اطلاعات مهمي را در اختيار شما قرار مي دهند بلکه به فرزندتان نشان مي دهد که شما براي مدرسه و براي آنان ارزش زيادي در نظر داريد. اگر معلم فرزندتان از شما خواست در کلاس درس هم شرکت کنيد، بپذيريد.

20 ) مدرسه را در جريان رويدادهاي منزل قرار دهيد: وقتي خانواده تحت تاثير تنش هايي مانند بيماري يا طلاق قرار مي گيرد، بچه ها بيشترين تاثير را مي پذيرند. به معلم فرزندتان اجازه دهيد از اين شرايط مطلع شود. او در اغلب موارد مي تواند به شما کمک کند. به علاوه وقتي او در جريان قرار مي گيرد، با آمادگي با تغييرات رفتاري احتمالي فرزندتان روبه رو مي شود.